NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
217 - (783) وحدثنا
زهير بن حرب
وإسحاق بن
إبراهيم. قال
زهير: حدثنا
جرير عن
منصور، عن
إبراهيم، عن
علقمة. قال:
سألت أم
المؤمنين
عائشة قال
قلت: يا أم
المؤمنين! كيف
كان عمل رسول
الله صلى الله
عليه وسلم؟ هل
كان يخص شيئا من
الأيام؟ قالت:
لا. كان عمله
ديمة. وأيكم
يستطيع ما كان
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم يستطيع؟.
[ش
(ديمة) أي يدوم
عليه ولا
يقطعه. وأصله
الواو، لأنه
من الدوام.
انقلبت ياء
للكسرة قبلها.
قال أهل
اللغة: الديمة
المطر الدائم
في سكون. شبه
به عمله في
دوامه مع
الاقتصاد].
{217}
Bize, Züheyr b. Harb ile
İshâk b. İbrahim rivayet ettiler. Züheyr Dediki: Bize, Cerîr, Mansûr'dan, o da
İbrahim'den, o da Âlkame'den naklen rivayet etti. Âlkanıe şöyle demiş:
«Ümmü'l-Mü'minîn Âişe'ye
sordum; dedimki: Yâ Umme'l-Mü'minin Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in
ibâdet işi nasıldı? Günlerden birine tahsis ettiği bir şey olurmuydu?» Âişe, şu
cevâbı verdi:
«Hayır! Onun ameli
devamlıydı. Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in kadir olduğu şey'e
sizin hanginiz takat getirebilir ki!»
218 - (783) وحدثنا
ابن نمير.
حدثنا أبي.
حدثنا سعد بن
سعيد. أخبرني
القاسم بن
محمد عن
عائشة. قالت:
قال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
"أحب الأعمال
إلى الله
تعالى أدومها
وإن قل".
قال:
وكانت عائشة
إذا عملت
العمل لزمته.
{218}
Bize, İbni Numeyr
rivayet etti. (Dediki): Bize babam rivayet etti. (Dediki): Bize, Sa'd b. Saîd
rivayet etti. (Dediki): Bana, Kasim b. Muhammed, Âişe'den naklen haber verdi.
Âişe şöyle demiş: Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) :
«Allah Teâlâ'ya
amellerin en makbulü, az da olsa en devâmlısıdır.» buyurdular.
Râvî: «Âişe bir ameli
işlediği vakit ona devam ederdi.» demişdir.
İzah:
Bu babın rivayetleri
hep Âişe (Radiyallahu anha) dandır. Birinci rivâyetde, Resûlullah (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem)'in :
«Siz usanmadıkça Allah
da usanmaz.» buyurduğu göze çarpmaktadır.
Usanmak : Bıkmak,
manasınadır. Bu mânâ Allah Teâlâ hakkında muhaldir. Şu halde hadîsi te'vîl icâb
eder. Filhakika ulemânın muhakkıkları bu cümleyi te'vîl etmiş ve: «Allah size
usanıp bıkan kimse muamelesi yapmaz. Binâenaleyh sizden sevap ve mükâfatını
kesmez. Meğer ki siz yapmakda olduğunuz hayırlı amellerden vazgeçmiş olasınız!»
demişlerdir.
Bâzılarına göre bu
cümlenin mânâsı; «Siz bıkarsanız Allah bıkmaz.» demekdir. İbni Kuteybe ile
diğer bir takım ulemâ bu mânâya kaail olmuşlardır.
Al-i Muhammed'den murâd
: Ehl-i Beyt'i, zevceleri, yakınları ve onunla hususiyeti olan zevâtdır.